Irma joubert
 Foto: Dick Vos
Irma Joubert werd in 1947 geboren in Pretoria en groeide op op een boerderij in het zogenaamde Bosveld, een streek in het verre noorden van Zuid-Afrika die wordt gekenmerkt door uitgestrekte grasvlaktes met hier en daar verspreide groepjes bomen en hoge struiken. Dit is de wereld waar een groot deel van Jouberts historische romans zich afspeelt.
Joubert studeerde geschiedenis aan de Universiteit van Pretoria en UNISA. 35 jaar lang werkte ze als lerares Afrikaans en geschiedenis in het middelbaar onderwijs. Na haar pensioen volgde ze enkele schrijfcursussen. Haar eerste twee boeken, Verbode drif en Ver wink die Suiderkruis, verschenen in 2006. Na dit dubbele debuut bleven de vuistdikke romans elkaar met grote regelmaat opvolgen: Tussen stasies (2007), Anderkant Pontenilo (2009), Persomi, Kind van Brakrant (2010), Kronkelpad (2011) en Tolbos (2013). |
Joubert schrijft graag over verhoudingen. Tussen geliefden natuurlijk, maar ook binnen een gezin of tussen de mensen in een dorp. Daarbij schuwt ze de emotie niet. Maar doordat ze haar verhalen altijd laat spelen tegen de achtergrond van dramatische periodes uit de Zuid-Afrikaanse geschiedenis en ze zich baseert op uitvoerig en zorgvuldig historisch onderzoek, stijgt haar werk ver boven het niveau van het gemiddelde lekkerleesboek uit en ontstaat er een hybride vorm die tegelijk informatief én onderhoudend is.
Bij de Nederlandse uitgeverij Mozaïek zijn inmiddels zes boeken van Joubert in vertaling verschenen. Haar boeken zijn in Nederland ongekend populair; in twee jaar tijd werden er maar liefst 40.000 exemplaren van verkocht. Jouberts vaste vertaler, Dorienke de Vries, heeft Jouberts succes proberen te verklaren in een artikel getiteld ‘Wat is toch het geheim van Irma Joubert?’, dat onder meer is verschenen op Litnet. Volgens De Vries ligt het antwoord in de spanning tussen de herkenning die veel Nederlanders bij het lezen van haar werk zullen ervaren, en aan de andere kant het onmiskenbaar exotische, de verrassing van een samenleving die toch nét even anders is dan die van ons. ‘Zo worden er niet alleen in Irma’s boeken bruggen gebouwd over verschillen van cultuur en godsdienst heen’, constateert de vertaalster, ‘maar slaan ze ook zelf een brug tussen Nederlanders en Afrikaners, die soms zo op elkaar lijken en soms ook helemaal niet.’ |